Drzwi w mojej głowie

Ojciec znów wywalił nas z domu... Nie wiem, który to już raz. Na moją niebieską piżamkę mama założyła mi w pośpiechu tylko palto. Nie, nie jest mi zimno.Nie, nie boję się. Noc jest piękna pada śnieg, latarnie z dużych gwiazdek śniegu wyczarowują cudeńka. Leżę na sankach, a właściwie na Małgosi, która siedzi z tyłu, otwierając buzię łapię watę cukrową. - Ania! - szybciej! Mama jest zdenerwowana, kiedy obraca się na jej rzęsach widzę diamenty, jest piękna, nawet taka smutna. Dziwnie jakoś, coś mnie ominęło? Jesteśmy już u babci? Szybko, szybko, spać, jest druga w nocy, ktoś pakuje mnie do łóżka. Siennik u babki wypchany jest słomą, jest nierówny, przyciskam ucho do poduszki. Próbowaliście kiedyś? Tam w środku zawsze coś się rusza, posłuchajcie! Jak można spać?! Cichy szloch mamy ustaje, oddech sióstr zwalnia. Wychodzę z tego słomowego łóżka! Jeju trzeszczy cholernie, czuję jak mama drży pod kołdrą, nerwy, tak mówiła, to nerwy. Nakrywam więc te jej...

Zawsze, właściwie od dziecka marzyłam o tym by być chłopakiem. Miałam nieodparte wrażenie, że oni mają zazwyczaj łatwiej. To wbijanie nam do głowy, że Ewka zżarła jabłko nie przemawiało do mnie ani trochę. Do dziś jestem niemalże pewna, że Adam miał w tym przynajmniej połowiczny udział i wiedział dokładnie jak się przymilić by dostać co chce. Więc sprawiedliwiej byłoby by kara została rozłożona równomiernie, szczególnie, że jest to dożywocie! Jako dziecko miałam wiele wolności, co dało mi możliwość tworzenia własnej rzeczywistości. Nieustanne wędrówki, bo przestrzeń była moim domem, od zawsze. Samotność, którą nauczyłam się nawet  kochać, ale i miłość... Miłość do zwierząt, ludzi, świata, który mnie otaczał, zakorzeniony głęboko optymizm nie raz przysparzał mi rozczarowań. Jako dziewczynka, uwielbiałam wchodzić na drzewa. Na sam cienki czubek gdzie mogłam bujać się, od ziemi po niebo . Jako dziewczynka na swojej ulicy biegałam najszybciej. Jako dziewczynka,...

Kiedy kłamię, litością lub wyobraźnią przepełniona to przecież gdy później otworzę usta prawda jest kłamstwem, tylko dlatego, że zbrukałam usta.

* * * Gdyby wspomnienia mogły zabijać, prochem byłabym na wietrze... Promykiem w oknie, krukiem na dachu... Szmerem wody w strumyku, szeptem w lesie i głupią piosenką w twojej głowie... Gdyby dziś zamknęła serce, prochem byłabym na wietrze....